Als je dyslexie hebt, heb je altijd moeite met Engels

Dit is (gelukkig) een fabel, maar....

....er zijn wel wat problemen met Engels die we vaak tegenkomen bij kinderen en jongeren met dyslexie.

Moeite met Engels

Dyslexie is een stoornis in het leren lezen en/of spellen, die het leren van bepaalde taalvaardigheden moeilijker maakt. Het verwerken van spraakklanken verloopt anders in het brein van iemand met dyslexie. Ook zien we vaak dat automatiseren in het algemeen moeilijker gaat bij mensen met dyslexie en dat het werkgeheugen – vooral voor talige informatie – minder sterk is. Daardoor kan een kind of jongere met dyslexie moeite met het leren van Engels hebben. Er zijn in het Engels letters die op meer verschillende manieren kunnen worden uitgesproken. Denk maar eens aan de lettercombinatie ea. Die kan op veel manieren worden uitgesproken: beat, idea, bread, steak en yeah. En dat geldt voor meer letters en lettercombinaties in het Engels. Dit maakt het herkennen van klanken en het schrijven van woorden lastig, en dus ook het uit het hoofd leren van die woorden.

Engelse grammatica

We zien ook vaak dat jongeren met dyslexie de grammatica van Engels niet goed onder de knie krijgen. Ze hebben in de eerste plaats vaak (te) weinig basis van de Nederlandse grammatica om die in het Engels te kunnen begrijpen. En in de tweede plaats moeten er bij grammatica denkstappen worden uitgevoerd, waar het werkgeheugen een grote rol speelt. Als dit niet zo sterk is, lukt het ook niet goed om de stappen uit te voeren.
En ten derde speelt hier ook vaak frustratie en (de-)motivatie mee: “waarom moet ik dit in vredesnaam weten?”

Niet altijd

Toch blijkt uit onderzoek en praktijkervaring dat het leren van een tweede taal, zoals Engels niet voor iedereen met dyslexie lastig is. Hoewel het systeem van grammatica bij Engels, zoals dit op de middelbare school wordt aangeboden, erg uitgebreid is, is veel ervan wel herkenbaar en zijn er vrij weinig uitzonderingen. De volgorde van zinsdelen in het Engels ligt meer vast dan in het Nederlands, wat het makkelijker kan maken. En zeker als een kind of jongere Engels interessant of zelfs leuk vindt, dan lukt het vaak beter.
Om onduidelijke redenen zijn er gelukkig af en toe ook jongeren met dyslexie die zich "zomaar" heel prima met Engels lijken te redden.

Kortom, hoewel kinderen met dyslexie zeker moeite kunnen hebben bij het leren van talen, is het niet altijd zo dat het leren van Engels ook problematisch is.

PS: voor wie het een heel interessant onderwerp vindt: de Rijksuniversiteit Groningen heeft een onderzoek gedaan naar middelbare scholieren met dyslexie en moeite met Engels. Het verslag vind je HIER.