Het is maar hoe je het bekijkt!

Net als veel andere leerlingen vindt Beau het leren van teksten en woorden lastig. Hij leert niet actief, maar er blijkt ook een andere reden te zijn waardoor het lastig voor hem is.

Beau zit in de brugklas en is net een paar keer bij mij geweest. Het wil maar niet lukken, zegt hij op een dag als we bezig zijn met een tekst voor M&M. Een tekst lezen kost moeite en er de kern uithalen lukt al helemaal niet. Als we een samenvatting willen gaan maken wrijft hij regelmatig in zijn ogen en het schrijven staat hem tegen. Zijn handschrift is zeer onregelmatig. Grote en kleine letters, dikke en dunne lijnen en op de regel schrijven lukt niet echt. Daarom pakt hij liever zijn laptop en leert hij zijn woordjes alleen via WRTS in plaats van schrijvend. En dat terwijl schrijvend leren zorgt voor een directe verbinding met je brein. Ik besluit zijn ouders uit te nodigen voor een tussentijds gesprek.

Oogsamenwerking

Zijn moeder vertelt dat hij op de basisschool fysiotherapie heeft gehad voor zijn schrijfproblemen. Op de basisschool had hij ook dyslexiebegeleiding, maar hij keert nog steeds bepaalde letters om en ziet nog steeds af en toe wat anders dan wat er staat en als hij weer kijkt kan het weer wat anders zijn. Dan vraag ik of hij wel eens is onderzocht voor zijn oogsamenwerking. Moeder antwoordt: ‘Nou, met zijn zicht is niks mis hoor! Hij is bij de oogarts geweest en zijn oogmetingen waren goed. Beau mist ook geen detail als hij ergens binnenkomt en hij denkt sneller dan de woorden uit zijn mond komen’.

Ik leg uit dat de scherpte van het zicht los staat van de oogsamenwerking en dat ik benieuwd ben naar zijn visuele informatieverwerking. Ik leg uit dat zijn slechte handschrift daar naar alle waarschijnlijkheid ook mee samenhangt. Ik vraag naar zijn vroege ontwikkeling op motorisch gebied en leg uit wat de rol van reflexen is en wat er gebeurt wanneer reflexen nog niet zijn geïntegreerd. Voordat een kind schoolrijp is moet het veel processen doorlopen en automatiseren en als dat om wat voor reden dan ook niet lukt, dan loopt het op een bepaald moment vast in zijn ontwikkeling op school. Het kost hen veel energie en levert ook veel stress op.

Herkenbaar 

Ik zie moeder steeds harder knikken en vraag haar of ze dingen herkent. Dan zegt ze: ‘Dit heeft nog nooit iemand aan mij gevraagd, maar Beau heeft inderdaad een moeilijke geboorte gehad en botste als kind ook vaak tegen dingen aan. Hij viel ook vaak. Ik vraag haar of hij gekropen heeft en leg uit hoe belangrijk kruipen is voor de samenwerking tussen de beide hersenhelften. Beau heeft niet gekropen, hij was een billenschuiver, vertelt moeder. Dat kon hij heel snel en hij liep ook al voor zijn eerste verjaardag. Dit keer knik ik herkennend.

Screening

We spreken af dat de ouders een vragenlijst invullen over de zwangerschap en vroege ontwikkeling van Beau. Verder zal ik tijdens een screeningsochtend zijn reflexen screenen en zijn oogsamenwerking. Nadat ik Beau gescreend heb en alles heb uitgewerkt kan ik het verband duidelijk aantonen. De uitslag is gelukkig niet zo ernstig dat ik hem moet doorverwijzen naar een functioneel optometrist, dus gaan we de resterende lessen aan de slag met zijn motorische en visuele ontwikkeling in combinatie met zijn schoolwerk. Thuis zal hij ook oefeningen moeten doen, maar die zijn niet ingewikkeld en zo heeft hij ook het gevoel dat hij zelf invloed kan uitoefenen op de vooruitgang. Beau heeft zijn traject verlengd, want deze ontwikkeling heeft tijd nodig, maar hij merkt al dat het werkt en hij wil graag weten hoeveel beter het nog kan worden…  

Herken je dit bij je kind en wil je hulp? Maak dan snel even een afspraak met mij!