Op Instagram zag ik vanmorgen een quote voorbij komen van een meisje: ‘Weet je mama, met onze ADHD hebben we echt geluk, want wij doen meer leuke dingen dan andere mensen, omdat wij de andere dingen vergeten te doen…’ Het was op de pagina van Omdenken voor kinderen. Ik kon een glimlach niet onderdrukken. In de loop van de 20 jaar dat onze praktijk nu bestaat hebben we veel leerlingen voorbij zien komen met deze ‘gelukkige’ eigenschap. De Hersenstichting schrijft er het volgende over:

Er wordt nog veel onderzoek gedaan naar de oorzaken van ADHD. Het lijkt erop dat de oorzaken te maken hebben met verbindingen in de hersenen. Ook erfelijkheid en de omgeving spelen een rol. Het is bekend dat de hersenen van mensen met ADHD iets anders werken dan die van mensen zonder ADHD. Sommige hersendelen vormen zich in de kindertijd bijvoorbeeld langzamer dan bij andere kinderen. Ook wordt informatie tussen verschillende delen van de hersenen iets anders doorgegeven.

Hersenen

Uit het bovenstaande kunnen we concluderen dat onze hersenen in aanleg niet allemaal hetzelfde zijn. Maar de manier waarop onze hersenen informatie verwerken speelt wél een hele grote rol bij het leren. Leerproblemen door het op een andere manier verwerken van informatie zien we niet alleen bij kinderen met ADHD, maar ook bij ADD, dyslexie, dyscalculie of aan autisme verwante persoonlijkheidskenmerken. Maar bij iederéén komt informatie via verschillende kanalen binnen. Zicht, gehoor, gevoel, ervaring en het kunnen beredeneren spelen daarbij een rol. De verhouding hiertussen verschilt per persoon. En al deze kinderen zitten gewoon bij elkaar in de klas…

Gelukkige eigenschap

Wanneer leerlingen langdurig te maken hebben met lesstof die maar niet blijft hangen, cijfers die maar niet verbeteren en opmerkingen dat ze beter hun best moeten doen, doet dat iets met hun motivatie en zelfvertrouwen. Sommige leerlingen (en ouders) zijn de wanhoop nabij als ze bij ons aankloppen voor hulp. Daarom willen we bij Obalo altijd als eerste willen weten is HOE een kind leert. Vervolgens gaan we samen aan de slag met het aanbrengen van meer overzicht en het verwerven van meer (zelf)inzicht. We kijken hoe hun manier van leren anders/beter kan, passend bij hun profiel, maar wél gebruikmakend van zoveel mogelijk zintuigen. Voor het versterken van de verbindingen in de hersenen maken we zo nodig ook gebruik van een breintrainingsprogramma. Maar ook kinderen die niet beschikken over een ‘gelukkige’ eigenschap, maar die gewoon even een duwtje in de rug nodig hebben, hebben veel baat bij deze manier van werken.

Als leerspecialisten zijn we blij wanneer een kind gemotiveerd en vol zelfvertrouwen zelf de regie weer voelt. Maar wat zou het fijn zijn als het niet meer zo uit de hand zou hoeven lopen. Er is in het onderwijs nog veel te winnen…